Kanotocht vanuit Wirdum 2 augustus

[Theo S]

Zaterdag 2 augustus heb ik erg genoten van een prachtige en verrassende kanotocht vanuit het kanocentrum Wirdumerklap bij Wirdum.
Met 5 personen (2 heren en drie leuke dames) voeren we langs het kronkelende en rustige Damsterdiep naar Appingedam. Ik zou eerst in de voor mij aantrekkelijke grote Eend stappen, maar men attendeerde mij erop, dat dit niet het juiste voertuig was om mee te pedellen. Als ik mij had opgegeven voor het waterfietsen, dan zou het - volgens mij begeleidende deskundigen - wellicht de juiste keuze zijn geweest.
Gelukkig werd ik door een ervaren deelneemster - die overigens een eigen kano ter beschikking had met allerlei luxe voorzieningen - op deskundige wijze geinstrueerd om op de juiste wijze in te stappen. Ik zocht, nog gefixeerd op de mooie waterfiets natuurlijk, eerst naar de pedalen, maar de ervaringsdeskundige wees mij op de peddel. Ik maakte kenbaar, dat ik "peddel" niet zo veel vond verschillen van het woord "pedaal".
Maar de peddel bleek wel een geheel andere gebruiksaanwijzing te hebben.
Na allemaal uiteindelijk op voorgeschreven dan wel zelf bedachte wijze in het drijvende vehikel terecht gekomen te zijn, volgde een voor mij uitdagende training van de armspieren. Eerst nog wat bangig door het wiebelen van de kano, meende ik wel een aardige kans te maken om met een droge zwembroek Appingedam te bereiken. Na ongeveer 1½ uur - naar mijn beleving - kwam er gelukkig, gezien mijn inmiddels opgetreden armspierpijnleed, het Appingedammer land in zicht. Bij het zien van de eerste stijger, stelde ik voor om hier aan te leggen, maar volgens de leiding zou ik dan in de tuin van onbekende mensen terecht komen, waarmee we hierover geen afspraken hadden gemaakt. Mijn uithoudingsvermogen op de proef stellende, deelde men mee, dat ik mijn vizier op de kerktoren gericht moest houden. Daar in de buurt zou de juiste aanlegplaats voor ons gereed liggen.
Na deze bereikt te hebben, wist ik op wonderbaarlijke wijze uit de kano op de wal te geraken. Het gaf me een ontspannen gevoel weer vaste grond onder de voeten te hebben.
Onderwijl de indrukwekkende kerk bezichtigend, begaven we ons naar het aantrekkelijke terrasje op het kerkplein, alwaar we gezamenlijk genoten van enkele versnaperingen.
Op de terugweg heb ik mij vanwege moterpech moeten laten slepen middels een heel lang touw door de eerder genoemde ervaren deelneemster.
Deze leidde mij langs het leuke eiland met diverse keukentjes, hetgeen mij - zeker gezien ik niet meer hoefde te peddelen - een uitzonderlijk vakantie gevoel gaf.
Zo kwamen we uiteindelijk weer terecht bij ons vertrekpunt, waar de grote Eend mij leek te verwelkomen.
Moe, maar voldaan, maakten we ons vervolgens op voor een eetentje in Garrelsweer om mijn armspierkrachten weer aan te sterken.
In het restaurant konden we met z'n vieren de afsluiting vieren met een heerlijke verse scholfilee of met een niet te versmaden steak.

[Theo S]

Theo: het is niet pedellen, maar peddelen!!

[Ymkje K]

In aanvulling op het verslag van Theo, hier de bijpassende sfeerplaatjes...


http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1226_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1227_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1228_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1229_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1230_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1231_1.jpg
http://www.christensingles.org/userpix/ ... 1232_1.jpg